کتاب پلیس خفیه

مروری بر رخدادهای سیاسی و تاریخچه شهربانی 1299 – 1320

در دوره رضا شاه، فعالیت‌های مضره (فعالیت‌های خرابکارانه و به هم زننده نظم و امنیت کشور) مورد رسیدگی قرار گرفت . نظمیه با تمام توان خود به انجام این وظیفه پرداخت و در زمان ریاست سرپاس مختاری این مهم حتی به درون خانواده‌ها نیز راه یافت.

با قدرت یافتن رضا شاه و تثبیت پایه‌های رژیم دیکتاتوری او، قدرت نظمیه نیز افزایش یافت. رضا شاه و اطرافیان او نظمیه را جهت برقراری نظم و امنیت و سرکوب مخالفان و به اصطلاح جلوگیری از جنایات و تعدیات و دسیسه‌های عمال بیگانه و در واقع برای حفظ رژیم دیکتاتوری لازم و ضروری می‌دانستند و به همین دلیل در حفظ و تقویت آن می‌کوشیدند.

یکی از ارکان نظمیه در زمان رضا شاه «دایره سیاسی» بود که همان شعبه پلیس مخفی دوره سوئدی‌ها (در زمان وزارت جنگ رضا خان) است. این دایره مستقیماً زیر نظر رییس کل نظمیه اداره می‌شد.علاوه بر نظمیه و دایره سیاسی آن، در ارتش رکن 2 ، وظیفه اطلاعات و ضد اطلاعات را بر عهده داشت. رکن 2، اطلاعات را از کشورهای مورد نظر به وسیله وابسته‌های نظامی دریافت می‌کرد. در لشکرها نیز رکن 2 وجود داشت که به فرمانده لشکر گزارش می‌دادند نه به رکن2. در هنگ‌ها هم یک افسر وجود داشت که وظیفه رکن 2 را انجام می‌داد ولی به این نام خوانده نمی‌شد و جزء افسران هنگ به شمار می‌آمد.در آن زمان، رییس رکن 2 ستاد ارتش مهم‌ترین مقام اطلاعاتی کشور به شمار می‌رفت و از نظر اطلاعات نظامی و حتی غیرنظامی برجسته و یکه تاز بود.

اما با وجود این نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و گسترش جو وحشت ناشی از اقدامات شهربانی در مسائل اطلاعاتی در جامعه، نقش اصلی را اطلاعات انگلیسی‌ها ایفا می‌کرد که به قول فردوست در موارد مهم به رضا شاه کمک می‌کردند.

با برکناری رضا شاه و محاکمه مختاری و نیز تبلیغاتی که علیه شهربانی راه افتاد، شهربانی قدرت و اعتبار پیشین خود را از دست داد. رؤسای شهربانی در سال‌های بعد از شهریور 1320، هم به دلیل برقراری حکومت نظامی که قسمت اعظم اختیارات شهربانی را به خود اختصاص داده بود و هم به سبب حالت انفعالی که در افسران و مأموران شهربانی به وجود آمده بود، قدرت و اختیار زیادی نداشتند.

آخرین رییس نظمیه قبل از کودتای 28 مرداد 1332 که در دوران مصدق نقش سیاسی مهمی ایفا کرد، سرتیپ افشار طوس بود که روز اول اردیبهشت 1332 با توطئه مخالفان مصدق ربوده و به قتل رسید.

در این کتاب که مروری کوتاه بر تاریخچه شهربانی و رویدادهای سیاسی ایران از کودتای ۱۲۹۹ تا شهریور ۱۳۲۰ می‌باشد، بخش ظریفی از تاریخ معاصر کشورمان مورد بررسی قرار گرفته است. در این دوره شهربانی ایران صورت کلی داشته است یا به دیگر سخن شهربانی‌های مراکز استان و شهرستان‌های مستقل تابع رئیس کل شهربانی کشور بوده‌اند و حال آنکه در دوران قاجاریه شهربانی‌های کرسی ایالات چهارگانه کشور توسط یک «فرمانفرما» اداره می‌شد و میان «نظمیه کرسی ایالات» یعنی شهربانی‌های استان‌ها و «نظمیه دارالخلافه تهران» یعنی شهربانی پایتخت هیچ تابعیتی وجود نداشت.

دانلود کتاب پلیس خفیه ایران اثر مرتضی سیفی فمی تفرشی

زندگینامه شخصیت های تاریخی و خاطره ها و یادداشتهای دولتمردان و وقایع نگاران و نیز حوادث و اخباری که نقل گردیده روشنایی برای ابهامات تاریخ است.برخی از این خاطره ها و یادداشتها اطلاعات نفیس به انسان جوینده و پژوهنده می دهند و یا پرده سیاست را اندکی کنار می زنند و یا گوشه های ناشناخته و ابهامات را روشن می سازند. اما پلوتارک در کتاب زندگیهای متوازی و ارزش آن که زندگینامه مردان نامی تاریخ است تنها به یاداوری حوادث تاریخی یا ذکر سرگذشتها بسنده نکرده بلکه میکوشد تا ویژگیهای خلقی و شخصیت مردانی را که روزی منشاء تحولات بزرگ شده اند بازشناسند و این طبیعت های نیرومند را که برخی صاحب فضائل گرانمایه و برخی نیز دارای کژیها و انحرافهایی درکارشان بشناساند و در واقع یک قسم سنجش ذهنی در خوانندگان به وجود آورد.
اما در بررسی ترجمه احوال و ذکر رویدادهای تاریخی چیزی که بیشتر شایان دقت و توجه می باشد فلسفه تاریخ است و فلسفه تاریخ نیز جز دقت در متن تاریخ و درک راستین و درست دیپلماسی حاکم بر زمان نیست. یکی از فواید این درک آن است که اندیشه ادمی را به جولان وامیدارد. هگل می گوید اندیشه ادمی اورا از دیگر جانوران ممتاز می سازد و این اندیشه را بزرگان ما قدرت ناطقه و قوه مدرکه می گویند. انسان اگر از تعقل و تفکر عاری بوده و جهان بینی نداشته باشد مصرف کننده ای بیش نیست و مصرف کننده صرف نیز باب دندان قدرتهای استعمارگر است.سبک برخی کتابها مانند تواریخ دوره قاجاریه گزارشگری و وقایع نگاری است

اما پژوهشگران امروزی و انان که از روش های تحقیق علمی در کار نگارش بهره می جویند تنها به ذکر وقایع بسنده نکرده و در نگارش های خود خواننده را به یک جور تفکر فلسفی منظم وامیدارند. این گروه هم چنین کوشش دارند وقتی یک واقعه تاریخی یک داستان و یا شعری می نویسند رنگ و صبغه حزبی نداشته و از کژیها و نادرستی پرده بردارد.